Kitap Yorumu | Kürk Mantolu Madonna

Bazı kitapların-filmlerinde sonunda, anlamlandıramadığınız şeyler hissedersiniz. Bir hüzün çöker içinize, ki bu hüzünden daha fazlasıdır. Yanınızda o an kim varsa ''Ne oldu?'' dediğinde önce anlatmaya çalışır, ardında konuşmayı devam ettiremezsiniz; konuşmak zor gelir,o hüzün sizi ele geçirir ve konuşmanıza izin vermez ya hani, kitabın sonunda tam olarak onu yaşadım. 

Kitabın bitmesine yaklaşık otuz sayfa kala ne olacağını anladım. Kitabı kapattım, başka şeylere vermeye çalıştım kendimi, olmadı. ''Bir umut'' diyerek okumaya devam ettim ama, ne yazık ki beklediğim şeydi karşımdaki son. Uzun bir süreyi duvarla bakışarak geçirdikten sonra yorumu duygularım henüz tazeyken yazmak üzere oturdum bilgisayar karşısına. 

''Ben de yalnızım'' dedi bu sefer benim ellerimi kendi avuçlarının içine alarak. ''Boğulacak kadar yalnızım..'' diye devam etti ''hasta bir köpek kadar yalnız..''

Kaliteli kitaplar elbette okuyorum, hiçbir kitaba asla haksız etmek istemem ama bu, bambaşkaydı. O kadar normal, o kadar yaşamdan bir konu öyle güzel anlatılmış ki. Karakterler de bu hikayeye bir o kadar uygundu.

 Kimse kusura bakmasın, şuana kadar okuduğum kitaptaki hiçbir bayan karakteri sevmedim; ama Maria! Ah, Maria! 

Kitabın beğenildiğini biliyorum ama yine de size benim kadar etkileneceğinizin garantisini tabi ki veremem. Belki Maria ile kendimi çok benzettiğimden, belki hikaye bir anda beni ele geçirdiğinden bu kadar çok etkilendim, bilemiyorum. Ama bu kitap... Yazarın okuduğum ilk kitabı değildi ama, kesinlikle bu kadar çok etkilendiğim bir kitabı daha olmamıştı. Bende etkisini hiç yitirmeyecek, adı nerde geçse bir ''Ah be'' dedirtecek kitap, kuşkusuz. 

Kişisel yorumumu bir kenara bırakıp kitap hakkında bilgi verme kısmına geçmek istiyorum ki bunu çok kısa bir şekilde özetleyeceğim, çok fazla ayrıntı verirsem okumayanlar için kitabın tadı kalmayacak. Hani bazı insanlar vardır, kimseye bir zararı dokunmamıştır, kimsenin onunla bir alıp veremediği yoktur ama, çevresi tarafından görülmez işte. Silik bir tiptir, yitip gitmiştir. Raif tam da böyle adamlardan. İşe yeni başlayan ve odasını paylaştığı arkadaşının bu durum bir şekilde ilgisini çekiyor ve Raif'i yakından tanımayı aklına koyuyor ve kitapta Raif'in hayatının bir kısmına ama aslında tamamına şahit oluyoruz. 

Karakterlerin kendi aralarında konuştuğu konular da son derece manidar konulardı, bunu da belirtmek isterim. Kitap için söyleyebildiğim şeyler bu kadar. Bende bıraktığı etki inanılmaz olduğundan haliyle bu kadar anlatabildim, elimden daha fazlası gelmedi. Lütfen kitabı alın, okuyun! 

(Fotoğrafın da kusuruna bakmayın lütfen, yorumumu hemen girmek istediğimden çabucak bunu çekebildim. Ki tabloyu, acayip bir şekilde Maria ile ilişkilendiriyorum. Artık ne kadar etkisinde kaldıysam! Yakın bir zamanda fotoğrafı değiştireceğim.)