Normalde özel tarihlere takılan, ''Bak bugün de bu vardı, bunun için bir şey yapayım'' diyen biri değilimdir. Zaten uzun zamandır böyle bir yazı yazmak istiyordum fakat zaman yaratmamıştım bir türlü. Bugünü de Kafka'nın ''Kafka'' olduğu gün olarak nitelendirdiğimden, düşüncelerimi artık yazıya geçirmenin zamanının geldiğini fark ettim.
Yaşadıklarının çok ötesinde, kendini tamamen benliğinden soyutlayarak bir şeyler ortaya koyan yazarlara nedense alışamıyorum ben. Okuduğum kitabın yazarıyla ilgili özellikle birkaç şey okumaya özen gösteriyorum ve okuduğum şey ile yapıtında gördüğüm şey birbiriyle örtüşmeyince bende garip bir şekilde kandırılmışım gibi bir his uyandırıyor. Tabi bu okuyucudan okuyucuya değişen, tamamen beklentiyle ilgili bir durum.
Ve işte Kafka -Ah,Kafka!- tam bu noktada, beklentimi en iyi şekilde karşılayan yazar! Yazdığı her kitapta, söylemiş olduğu her sözde yaşamının o şekilde olmasındaki en büyük etkeni -babasını- hiçbir şekilde beyan etmeden, ama artık Kafka'yı bir şekilde anlamaya başlamış birinin hissedebileceği türden işlemiş yapıtlarında. Kafka kendisinden uzaklaşıp bambaşka şeyler yazsaydı etkilenir miydim, yine Kafka olur muydu, bilmiyorum. Kendini bir böcek kadar değersiz hissetmesinden dolayı yazdığı Dönüşüm, babasının otoriter ve baskıcı kimliğinden dolayı büründüğü ve bir ömür boyunca peşini bırakmayan suçluluk psikolojisi yüzünden ortaya koyduğu, bir sabah uyanıp kendini bir davanın içinde bulan Josef K...
Tabi ki de burada ''İyi ki otoriter bir babası varmış da, Kafka böyle bir yazar olabilmiş'' demeye çalışmıyorum. Sadece yaşadığı bazı şeyler var ve bunu yapıtlarında açıkça ortaya koymadan ama sezebileceğimiz şekilde işlemesi.
Kafka için söylenmiş ve söylenecek çok söz var ama inanın bir şeyler yazmak o kadar zor ki. Uzattıkça uzatacak ve daha sonrasında saçmalayacağım ki şuana kadar çoktan saçmaladım bile! Eğer hala Kafka ile tanışmadıysanız hatta bu aklınızda dahi olmayan bir düşünceyse, lütfen bir daha ve hızlı düşünün!
